Henk en zijn vrijwilligersverhaal
Iemand anders helpen maakt gelukkig. Dat ervaart al jarenlang de 63-jarige Henk Schaart sinds hij in 1999 vanuit Rotterdam in Meppel kwam wonen en daar vrijwel direct met vrijwilligerswerk begon.
Henk zijn vrijwilligersverhaal begint naar eigen zeggen eigenlijk waar zijn werkperiode eindigt. “Toen ik 35 jaar was moest ik wegens ziekte mijn arbeidzame leven beëindigen en kwam in de WAO terecht. Als schipper en stuurman heb ik gevaren op zowel de binnenvaart als de zeevaart. Ik verhuisde vanuit Rotterdam naar Meppel, waar ook mijn ouders woonden. Zij merkten dat ik iets om handen wilde hebben. Verveling lag op de loer, evenals het je nutteloos voelen.
Mijn ouders attendeerden mij op vrijwilliger worden bij de toenmalige kringloopwinkel aan de Catharinastraat”. Daar is Henk 7 jaar lang, 4 middagen in de week, als vrijwilliger actief geweest. Onder andere met spullen bij mensen thuis ophalen. “Ik wist niets van Meppel, en leerde Meppel en de inwoners zo een beetje kennen”. Na 7 jaren hield hij de kringloopwinkel voor gezien. “Ik wilde meer met mensen doen. Ik werd als het ware aangetrokken door het menselijk contact, en welke voldoening mij dat gaf. Dat is een pré voor mij als het gaat om vrijwilligerswerk. En dat contact heb ik het liefst via een activiteit”.
Je begint gewoon, kijken wat bij je past en wat je leuk vindt.
Zo kwam Henk in 2006 via de Vrijwilligersvacaturebank terecht bij de Schiphorst, een verpleeghuis voor gespecialiseerde zorg aan mensen met dementie. De Schiphorst is al jaren een vertrouwd gezicht in Meppel en omgeving, en onderdeel van Zorggroep Noorderboog. “Ik het eerst een oriënterend gesprek gehad. Ik vond het wel spannend hoor, iets met mensen te gaan doen. Je begint gewoon, kijken wat bij je past en wat je leuk vindt, hielden begeleidsters in de Schiphorst mij voor”.
Henk is nu 15 jaar actief bij De Schiphorst. Momenteel als duofietser. Samen met een bewoner van De Schiphorst gaat hij er wekelijks met de duofiets – een voertuig met twee grote wielen achter en een klein wiel voor en waarop je naast elkaar zit - op uit door de regio. “Mijn vaste passagier en ik vinden het prachtig om buiten te zijn op de fiets en van alles te zien onderweg. Eén keer per week ben ik anderhalf uur met hem onderweg. Hij en ik zijn er erg enthousiast over.
We zoeken de mooie plekjes op, bijvoorbeeld in het Wilhelminapark, of bij de Kaapse bruggetjes. Ik neem altijd koffie en koekjes mee. Ik merk elke keer dat mijn passagier geniet, en dat laat hij mij blijken. Ik krijg er dus veel voor terug. Je merkt de waardering. Dat geeft toch een enorme voldoening.
VRIJWILLIGERSWERK IS MIJN REDDING GEWEEST
Eigenlijk wil ik wel vaker in de week met de duofiets op pad, maar ik zit nu ook met mantelzorg voor mijn moeder’’. Henk geeft het vrijwilligerswerk niet meer op. “Vrijwilliger worden is indertijd mijn redding geweest. Het gaf mijn leven zin. Thuiszitten is niets voor mij. En mijn tijd vullen met bijvoorbeeld modeltreintjes en de eigen woonkamer of zoiets vind ik ook niets. Ik doe nu iets met en voor mensen. En dat geeft een goed gevoel.
Ik heb heel erg de behoefte om er voor iemand te zijn. Dat geeft voldoening. Een mooi voorbeeld van ‘’Helpen maakt je gelukkig’’. Volgens Henk is vrijwilligerswerk altijd een win-win situatie. “De vrijwilliger haalt er voldoening uit en je kan iets betekenen voor een ander”. Er is een grote vraag naar vrijwilligers, op veel verschillende terreinen. Er is voor iedereen die een paar uurtjes in de week over heeft veel nuttig werk te doen.
Henk tot slot: “Ik kan het iedereen aanraden”.
Het verhaal van Paula
Het verhaal van Paula Samen met haar vriend Bob is ze gastgezin/speelmaatje van de 6-jarige Kiki, een energiek en enthousiast meisje met autisme. De ouders zijn soms overbelast in de zorg voor hun dochter. Door de hulp van Paula heeft het meisje een heerlijke middag en worden de ouders even ontlast. “Bob en ik bieden haar een soort tweede thuis waarin we dingen doen die elk kind van die leeftijd meemaakt: lekker spelen. Ze kan haar energie volop kwijt en wij vinden het geweldig om achter haar aan te rennen.” Wij dragen bij aan haar gevoel van gewoon zijn Paula is student Wiskunde in Leiden en heeft, hoe jong ook, al een lange staat van dienst als vrijwilliger. Ze was al eerder jongerencoach en begeleidde jongeren die in een sociaal isolement zitten. Ook was ze ruim twee jaar scoutingbegeleider en liep stages bij kleuterklassen. Ook Bob was begeleider bij de scouting en weet hoe je met kinderen kunt omgaan. Hij studeert Elektrotechniek in Delft. Om speelmaatje of gastgezin te worden van VTV is ervaring een pre, maar geen vereiste. Paula heeft bewust gekozen om een kind met een beperking te begeleiden. “Alles is altijd op Kiki aangepast en op onze middag behandelen we haar als een gewoon meisje door alledaagse activiteiten met haar te doen. Daardoor dragen we juist bij aan haar gevoel van gewoon zijn”, zegt Paula. VERBINTENIS VTV heeft, omdat het om een meisje met autisme gaat, gevraagd om de begeleiding voor langere tijd te doen. “Het gebeurt wel eens dat mensen na een paar weken zeggen: ‘Doe toch maar niet’. Wij weten dat we een verbintenis zijn aangegaan met een meisje dat daar behoefte aan heeft. Daar hebben we bewust ja tegen gezegd. We plannen onze week om de middag met Kiki heen en zijn daardoor ook even weg uit onze drukte. Het geeft ons ook ontspanning.” Vrijwilligerswerk past in het leven van Paula. “Het geeft me zoveel energie. Ik vind het belangrijk iets voor anderen te betekenen en ik hoef daar geen bedankje voor. Dat ik Kiki zo zie stralen en genieten, geeft mij voldoening. Net als de stapjes in de ontwikkeling die ze doormaakt. Zo vond ze de glijbaan eerst te moeilijk. We hebben haar keer op keer geholpen tot ze het zelf durfde. De trots die je ziet omdat het lukt, is onbeschrijfelijk. Ze is niet te stoppen en je hoort haar gieren van plezier. Ik geniet daarvan.” WAARDEVOL Dankzij het doen van vrijwilligerswerk heeft Paula veel mensenkennis opgedaan. “Mensenkennis doe je niet op in de schoolbanken. Dankzij vrijwilligerswerk leer je beter met mensen omgaan. Je begrijpt beter waar reacties vandaan komen. Naar een ander luisteren is belangrijk. Wat zegt hij/zij en waar komt die reactie eigenlijk vandaan? Het zijn lessen waar je je leven lang iets aan hebt.” De vriendinnen van Paula weten dat ze vrijwilligerswerk doet en bewonderen haar daarom. “Veel vrienden zeggen: ‘Jeetje hoe doe je dit?!’ Maar zo zie ik het niet. Het maakt onderdeel uit van mijn leven en ik kan gewoon met het avondleven meedoen. De middag met Kiki is voor mij een verrijking en veel waardevoller dan op de bank hangen en een film op Netflix kijken.” Ouders van kinderen met een beperking hebben vaak een druk leven. Veel aandacht gaat uit naar dit kind, terwijl de andere kinderen natuurlijk ook de nodige aandacht vragen. Het is dan fijn te kunnen rekenen op een oppas of speelhulp. Iemand die bekend is met de situatie in het gezin en bij wie het kind met een beperking zich thuis voelt. Vrijwillige Thuishulp ook iets kan betekenen voor de broertjes/zusjes van het kind met een beperking. Zij vinden het vaak ook leuk een-op-een aandacht te krijgen. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal